Op zondag 15 maart 2020 overleed in de leeftijd van 91 jaar de heer Ger van Megen.

Bij het afscheid in het oude kerkje, dat noodgedwongen in kleine kring plaatsvond, sprak pastoor Heemels de volgende woorden: Een van de eerste mensen die ik ontmoette, toen ik hier pastoor werd, was de heer van Megen. Waar? Bij het oude kerkje. Op de dinsdagochtend, klusochtend. Minstens twee keer per week was hij daar. Dinsdagochtend en op de zondagochtend. Hij werd gedoopt in de grote kerk, waar hij ook trouwde met Thea Jussen. 

In dit kerkje vierden Ger en Thea van Megen-Jussen samen met het gezin in dankbaarheid hun gouden huwelijk 25 juni 2007. 
Overigens ook de ouders van de heer van Megen, het echtpaar Jan en Anna van Megen-Eymael, vierden in dit kerkje hun gouden huwelijk (aug. 1970). 

In 1957 vulden bruidegom en bruid samen met kapelaan Keybets het huwelijksformulier in. Bij beroep las ik: ‘oprichter gemeente Eygelshoven.’ Na enig nadenken en vergroten van het handschrift zag ik dat er ‘opzichter gemeente Eygelshoven’ stond.
Hij was dan wel niet de oprichter, maar wel een belangrijke steunpilaar voor ons dorp. Op velerlei wijzen heeft hij zich voor onze gemeenschap ingezet. Daarvoor spreken we onze dank uit, onze bewondering en respect.

Vorige week dinsdag was hij nog ‘gewoon’ op de repetitie van het zangkoor. Vorige week woensdag was hij nog ‘gewoon’ op mijn verjaardag. Het laatste lied dat hij heeft gehoord was ‘geneet van ut laeve’. Ik weet niet of hij fan was van dat liedje. Maar ik heb hem op vele momenten zichtbaar zien genieten, meestal gewoon van het samenzijn in goede sfeer. 

Tot op het laatst is de heer van Megen blijven doen, wat hij gewoon was te doen. Toegegeven, het ging allemaal een stuk moeizamer, en de kerkelijke en andere activiteiten zouden niet meer zijn gegaan, zonder de hulp van mevr. Riet Frings en zonder hulp van zijn gezin.
Als hij weer eens was gevallen, en misschien al bijna opgegeven, dan stond hij de volgende zondag weer te zingen, in ons oude kerkje. Gregoriaans! Ook de tonen van zijn afscheid. 
Terugbladerend in de Anselbode naar 1995 vond ik de volgende tekst, van de hand van deken Borghans, in de hem typerende stijl.

Dhr van Megen Ridder in de orde van Sylvester

Paasdag ’95 werd voor de parochie wel extra feestelijk. Aansluitend aan de eucharistieviering van 11.00 uur, buitengewoon muzikaal en vocaal opgeluisterd door ons Gemengd Kerkelijk Zangkoor, werd hulde betoond aan Ger van Megen en diens echtgenote, Thea van Megen-Jussen, Bosweg 15.

Enkele maanden geleden briefde het kerkbestuur middels het Bisdom naar Paus Johannes Paulus II het verzoek de heer van Megen te onderscheiden door hem te benoemen tot Ridder in de orde van Sylvester. Het kerkbestuur had er haar argumentatie voor. Op basis van het non-profit-beginsel had de heer van Megen een behoorlijke staat van dienst achter de rug.

40 jaar in dienst van de plaatselijke overheid werd hij vaker deelgenoot van parochiële problemen en bovenal met de opdracht toegerust daarvoor oplossingen te bedenken en te realiseren. De stap naar het kerkbestuur was op 13 mei 1969 niet al te groot. Hij kreeg de portefeuille van bouwkundige en technische zaken toebedeeld. Dat heeft menig denk- en doewerk met zich meegebracht, hetgeen in de activiteit van de externe en interne herstelwerkzaamheden van de kerk zijn hoogtepunt kende. Daaronder viel ook de planning en de practische uitvoering van de integratie van beide parochies. Hij was bij al die werkzaamheden voor de aannemers het aanspreekpunt en de werver, de stimulator en coördinator van onze pro-Deo-helpers. Dit jaar mei viert de heer van Megen (minus één jaar dat hij geen lid was) zijn zilveren jubileum als bestuurslid.

Zijn kerkbetrokkenheid gaat nog verder. Vanaf het prille begin van de kerkbijdrage – 1962- maakt hij deel uit van de commissie Kerkbijdrage. Dat hield en houdt in: werven van deelnemers en contact met hen onderhouden. Meer dan twintig jaar zingt hij mee in het Gemengd Kerkelijk Zangkoor St Caecilia. Bij de oprichting van de Schola (Gregoriaans Koor) gaf hij ook daaraan zijn stem. Ook het Begrafeniskoor telt hem onder zijn leden.

Zijn dienstbaarheid en zijn ijver voor het parochiële en gemeenschappelijk welzijn schoot lang geleden reeds wortel toen hij de leiding aanvaardde van de verkennersgroep St.Hubertus, thans Scouting Eygelshoven. 30 jaar floreerde de vereniging onder zijn bezielende leiding. In 1970 richtte hij de Stichting Algemeen Jeugdwerk Eygelshoven op (SAJE). 

Wie zo opgaat in de gemeenschap lijkt ver van huis en haard. Zowel in tijd als in hoofdbrekens lijkt hij vaak van huis. Dat was zo, maar het heeft het huiselijk samenzijn niet geschaad. Het begrip en de goede opvang in de thuishaven zijn redenen te meer om zijn echtgenote en gezin in de eer die hem te beurt viel te laten delen.

Sinds de Goede Week is zoon Bert met vakantie thuis. Als priester is hij als kerkelijk diplomaat werkzaam in de nuntiatuur van Sudan. Het kerkbestuur had op zijn aanwezigheid gehoopt wetend dat het ontvangen van de versierselen behorende bij genoemde kerkelijke onderscheiding uit handen van je eigen zoon de toekenning ervan een extra dimensie zou verlenen.

In zijn dankwoord onderkende de gedecoreerde deze bijzondere omstandigheid. Zijn woord van erkentelijkheid ging derhalve even vanzelfsprekend uit naar God, als naar zijn echtgenote en gezin en naar de vele mensen die hem in zijn vele vormen van dienstverlening mede ondersteund hadden en behulpzaam waren. 

Tot zover…

Dat Gerard van Megen nu mag rusten in vrede.