Op maandag 18 mei overleed in de leeftijd van 62 jaar de heer Ton Damen. In het oude kerkje namen we op vrijdagochtend afscheid van Ton. Na de dienst was er een indrukwekkend eerbetoon van de Burgerlust.
Ton was omgevenvdoor prachtige bloemen, verzorgd door Iris van Blossom, die mede van Ton en Marianne Damen het prachtige vak van bloemist heeft geleerd. Geboren in Kerkrade, en de laatste maanden woonachtig in Landgraaf. Verder altijd in Eygelshoven. Vele jaren met Marianne en Bram en Matthijs in het Waubacherveld. Het eerste kindje Veronique stierf 4 maanden na haar geboorte. Liefde voor haar en verdriet om haar droeg Ton altijd in zijn hart met zich mee.Ton Damen heeft veel aan onderzoek gedaan van zijn stamboom. Waar kom je vandaan? Wondere wegen in een leven. Ontmoetingen, toevallig of voorbestemd, om dan samen door het leven te gaan…
Je leert over anderen, familieleden, die je nooit hebt gekend, maar op wiens schouders je staat. De familienaam Damen via vader, de naam Saive via moeder. Je leert ook over jezelf. Wat heb je meegekregen van je ouders? Wat hebben zij weer meegekregen van hun ouders. Ik las het in memoriam van de ouders van Ton, in de Anselbode: Vader Frits stierf in 2000. 74 jaar was hij. Het allerbelangrijkste was zijn gezin. Een gezelschapsmens die graag praatte, discussieerde, met droge humor. Zag de humor van het leven in, en leefde met mensen mee. Zeer plichtbewust, een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Zijn hobby: bloemen en planten kweken. In 1998 in de Hamboskliniek Prins Carnaval. Daarom ook met volle teugen genoten toen zoon Ton Prins va Egelse werd! Moeder Ida stierf in 2006. Ze hield van dieren en bloemen. Vanuit Op den Dries kon ze urenlang kijken naar de duiven die rond het oude kerkje en de markt vlogen.
Handwerken deed ze graag. Velen droegen een door haar gebreide trui. Soms wel eigenwijs, eigen wil. In de Lückerheide zong ze heel veel het lied Die Waldeslust. Zoveel meegekregen van zijn ouders. Liefde voor mens en dier en plant. Deugden als eerlijkheid en rechtvaardigheid. Van de liefde voor de planten en de bloemen maakten Ton en Marianne een tijdlang hun beroep. Bloemist in Eygelshoven. Ton maakte het liefste bruidsboeketten. Zo een bijdrage leveren aan een perfecte dag voor andere mensen. Zo hun geluk symboliseren met bloemen.
Vele jaren werkte Ton ook voor de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, voorheen de AID. Verschillende functies heeft hij bekleed. Directiechauffeur, de meldkamer, en de controle van de vis-import en export. Zoveel mensen kennen hem. Je zag en las het de afgelopen dagen op de social media. Vanuit zijn scoutingachtergrond, vanuit zijn betrokkenheid bij de LHC, en natuurlijk vanuit zijn grote inzet voor de Burgerlust.
Prins in 1999. En vanaf dan zijn liefde voor de vereniging blijven tonen. Zeker ook via de verantwoordelijke taak als penningmeester. ‘Een lieve, eerlijke man’, ‘lieve baas, mooi mens’, ‘leuke collega’, ‘een echte vriend’, ‘faine miensj’, ‘een verlies voor ons dorp, maar vooral voor zijn gezin’, zomaar wat reacties… Gezin, werk, verenigingen, een acht jaar geleden kwam zijn ziekte zich melden. Een ziekte die onzekerheid met zich mee bracht. Hoop op herstel. Telkens het gevecht aangaan. Wat je graag doet proberen te blijven doen, wie je graag hebt proberen te blijven ontmoeten.
Zo lang als het ging. Tot het niet meer ging. En zo schreef zoon Bram: “Weet dat we je dankbaar zijn voor alles wat je voor ons hebt betekent. Je was ons toonbeeld voor eerlijkheid en wilskracht. Tevens heb je ons geleerd om nooit op te geven. Dank voor alles en we houden van je. Ondanks dat je met 62 jaar te vroeg bent heengegaan, hopen we dat je je welverdiende rust hebt gevonden.
Rust in vrede pap.”