“Je halve leven spoelt op slag weg.” Henk Tebben en zijn echtgenote en drie dochters kregen op 29 juni de schrik van hun leven. Terwijl Henk op zijn zolderkamer aan de Grote Stegel nietsvermoedend zat te werken, liep de benedenverdieping in no time vol water. Met een ravage tot gevolg.

Ook bij Bart Bruns zorgde de stortvloed aan hemelwater die dag voor veel ellende. Zijn ouders hadden een dag eerder de chocolaterie aan de Veldhofstraat verruild voor een welverdiende vakantie in eigen land toen het noodlot toesloeg. Ze waren gelukkig niet ver weg en dus snel ter plekke om mee te helpen de ergste zooi weer weg te krijgen. Henk en Bart vertellen op pagina ….. over wat hun overkwam.

 Egelze onder water (5 en slot)

“De Anselbeek weer openmaken? Meteen doen!”

“Je schrikt als je ziet hoe snel het water dan stijgt”, vertelt Henk. “Wij zitten hier wat hoger, maar toch stond het water ook hier 70 cm hoog. Het trok helemaal in het stucwerk. Er zit inmiddels een hele nieuwe vloer in de huiskamer, want het water was onder de vloer gelopen en zorgde voor veel vocht. We hebben zeven weken achterom in onze vrijetijdsruimte moeten wonen. Het bedrijf dat we in de arm hadden genomen om ons te helpen liet maar niets horen, dus hebben we alles maar zelf gedaan. Van de hele benedenverdieping is niks overgebleven. Het stucwerk, de vloeren, de keuken, alles van hout was verloren. Dat vieze spul in de modder was nergens uit te krijgen. Daar hebben we weken over gedaan. Je halve leven spoelt weg. En de verzekering bood maar een schrale troost.”

Hartverwarmend
De Tebbens waren dan ook blij verrast met een donatie uit het rampenfonds van een evangelische kerkgemeenschap uit Kerkrade-Centrum. “Die pastoor stond ineens op de stoep met een tegoedbon van 75 euro voor boodschappen in de Jumbo. Van de collectes die hij had gedaan in de kerk. Een mooi initiatief. Hartverwarmend.”

Inmiddels heeft de gemeente een plan bij de bewoners neergelegd om het water definitief weg te houden door de overkluisde Anselbeek weer open te maken. “Meteen doen”, vindt Henk. “Die overkluizing is niet goed gedaan. Dus laat maar komen. Geweldig om weer een beek in het dorp te hebben. Vroeger speelden we hierin als kinderen. Mooi was dat.”

Kolkende rivier
Bart Bruns was thuis in het Waubacherveld toen de heftigste bui sinds mensenheugenis zich in Egelze aandiende. “Mijn vrouw Sharon stond in onze winkel in Kerkrade en ik was bij onze kinderen Jasper en Fenne. Ik zag hoe de lucht betrok en het begon te hozen. Het zwembad liep al over toen ik werd gebeld door iemand van het personeel dat de kelder in onze winkel aan de Veldhofstraat vol water liep. Binnen tien minuten liep een kolkende rivier door de straat en door de grote roosters aan de straatkant naar binnen.”

In de kelder staat al het kartonnen verpakkingsmateriaal en de plastic mallen waarin de chocola wordt gemaakt op pallets. “Maar dat hield het niet lang. Het water kwam wel een meter hoog. Toen de brandweer begon te pompen, stortten de pallets in. We hebben alles weg kunnen gooien. Ondertussen stond bij mij thuis ook water in de kelder.”

Redden wat te redden viel
Pap Wim en mam Jolanda waren op vakantie en kwamen snel naar huis. Met vrienden en familie werd de hele nacht en de volgende dag met man en macht doorgewerkt om te redden wat er te redden viel. De winkel stond vol water en met de spullen die ze uit de kelder hadden kunnen redden. De verzekering liet echter meteen weten dat je voor dit natuurgeweld als ondernemer niet verzekerd bent. “Ik ben daar twee maanden continu mee bezig geweest. Er zijn wel schadevergoedingen maar niet voor bedrijven,” zegt Bart.”

De wereld over
Wat velen niet weten, is dat de chocola uit Eygelshoven de hele wereld overgaat. Gemaakt in 700 mallen voor afnemers die vooral buiten Nederland in Engeland, Frankrijk, Duitsland, België en Scandinavië zitten en de producten verder distribueren. Die mallen moesten opnieuw worden besteld bij fabrieken in Istanboel en Antwerpen. Die werden niet meteen geleverd, mede door corona en schaarste aan grondstoffen. Pas vlak voor Sinterklaas kwamen de eerste binnen. Collega-chocolatiers in de omgeving boden zolang uitkomst. “Die collectie mallen hadden we in 26 jaar opgebouwd. Alles weg. Ook de verpakkingsmaterialen kopen we voor een heel jaar in. Je komt dus nog elke dag iets tegen wat je mist.”