In Memoriam Hans Wetzler en Nol Arets

Op zondag 26 maart overleed in de leeftijd van 77 jaar de heer Hans Wetzler. Zijn wieg stond in Bleijerheide. Daar aan de Franciscanerstr bracht hij zijn jeugd door. Hij kon goed zingen en sloot zich aan bij het operettekoor. Concertreizen naar het buitenland werden gemaakt. Het grootste deel van zijn leven woonde Hans in Chevremont, waar hij na het huwelijk met Sonja Wolberink vanaf 1973 kwam te wonen. Hans was van beroep herenkapper. Later ging hij in de fabriek werken. Sonja was thuis, en zorgde voor een fijn thuis. Vanuit de Zonstraat werden vele reizen gemaakt, samen, richting zon. Met de auto, met de bus, werd bijna heel Europa bezocht. Prachtige herinneringen aan die mooie tijden samen. We bidden Hans Wetzler toe: zich gedragen te weten op de schouders van de goede Herder, en in Gods hemel voor altijd gelukkig te mogen zijn.

Op donderdag 6 april overleed in de leeftijd van 87 jaar de heer Nol Arets.

Een grote hobby van meneer Nol Arets was het maken van kerstkaarten. Hij maakte ze zelf, vele uren werken, honderden, duizenden misschien heeft hij er gemaakt. Hij verkocht ze dan op de kerstmarkten. Hoeveel mensen zullen een kaartje, gemaakt door hem, hebben gekregen? Wat zal er op zijn geschreven? De beste wensen, veel zegen, goede gezondheid, alle geluk, voor weer een nieuw jaar. “ing sjun weinachte en ee sjun neu joar”… Vanuit huize Arets stroomde als het ware ieder jaar een stroom aan goede wensen de wereld in. En dat is toch prachtig. Dat is toch een hele mooie hobby. En de goede wensen kwamen ook terug. De wens voor een goede gezondheid en een fijn nieuw jaar. Ook dit jaar nog, 2017. Een bijzonder jaar zou het gaan worden. Heel bijzonder zelfs. 60 jaar getrouwd, met zijn Mia. Mia Dreissen ook uit Chevremont, op 24 april 1957 voor de wet, en later in het jaar voor de kerk, de Petrus kerk, die in 1957 precies 50 jaar oud was. Het echtpaar ging wonen op de Bossen. In 1997 kwamen Nol en Mia ‘naar beneden’, naar de Laethofflats. Om dan in 2009 naar Portbeemden te verhuizen. 60 jaar getrouwd. Bijna. Nol verheugde zich erop. Het is ook niet niks. Zo lang samen zijn. Maar de gezondheid werd slechter en slechter. Een verblijf in de Hambos werd noodzakelijk. Hij voelde zich er al gauw op zijn gemak. Hij was rustig en je kon gekkigheid met hem maken. Zo herinneren we ons hem. We herinneren ons hem met het hondje, Loesje. Dat Nol Arets mag rusten in vrede.