Op dinsdag 14 maart overleed in de leeftijd van 78 jaar mevrouw Riet Coerver-Franck.
Riet Franck werd geboren in Schaesberg, als oudste van het kostersgezin Franck. Op het verlovingsfeest van Huub Triepels en Fien Coerver leerde Riet haar toekomstige echtgenoot Frits Coerver kennen. Op 29 januari 1962 trouwden ze voor de kerk, natuurlijk de Petrus en Pauluskerk te Schaesberg, waar vader koster was. Het jonge echtpaar ging wonen in Eygelshoven. Eerst even in de Hoofdstraat, toen de Roskamp om dan te gaan wonen in de Molenweg, naast het ouderlijk huis van Frits. Daar groeiden de kinderen Angelique en Marcel op. Een fijne tijd. Schaesberg onder handbereik. Toen er kleinkinderen kwamen, Jules en Anna, paste ze heel graag op. Riet was niet iemand die op de voorgrond trad. Liever zorgde ze voor de ander. En genoot ze van de mooie dingen. De prachtige vakanties, dichtbij of ver weg. Het advocaatje met slagroom. Een lekkere bonbon van Bruns. Een vrouw met een feilloos geheugen voor datums.
Ongeveer 7 jaar geleden werd Riet Coerver helaas getroffen door ziekte. Een periode van ‘leren leven met’ brak aan, totdat het, toch heel onverwachts, echt niet meer ging. Ons gebed is dat Riet Coerver thuis mag zijn gekomen, in het eeuwige Pasen. Dat ze, daar waar alle leed geleden is, gelukkig mag zijn. Op zondag 19 maart overleed in de leeftijd van 69 jaar mevrouw Marion Bauer-Ronda. In de katholieke kerk is 19 maart het feest van St. Jozef. De naam Jozef betekent letterlijk: ‘moge God toevoegen’. ‘Moge Hij nog iets erbij doen’. Wat wil je er nog bij hebben? Wat is je innigste wens? Voor nu, voor morgen? Wat wil je dat nog aan je toegevoegd wordt? Je hoort wel eens zeggen: Een gezonde mens heeft wel duizend wensen. Iemand die ziek is heeft maar een wens…
Hier in deze streek speelde haar leven zich af. Een meisje van Lauradorp. Haar vader werkte op de Julia hier in Eygelshoven. Opgegroeid in Nieuwenhagen. In Nieuwenhagen getrouwd met Hans. In het Landgraafse gebleven. Moeder geworden van Jörg en Dave. In 1996 kwamen Hans en Marion naar Eygelshoven. Prachtige schoondochters, fantastische kleinkinderen kwamen het gezin verrijken. Heel toegewijd werkte Marion voor Meander, meer dan 30 jaar. Genietend. Geinteresseerd in mensen. In het verhaal van mensen.
Eenmaal toegelaten tot haar hart liet ze je niet meer los. De schaduw in haar leven, dat was haar gezondheid. In de uitvaartliturgie bidden we vaak: ‘het eeuwige licht verlichte onze dierbare overledene.’ We bidden het voor Marion. Het eeuwige licht. De zachte glans van een geluk ‘ter hemelse ree’.