11 februari overleed in de leeftijd van 41 jaar Pascal Hein. Op 26 februari overleed in de leeftijd van 96 jaar mevrouw Trees Handels-Mantingh. Op 2 maart overleed in de leeftijd van 97 jaar mevrouw Liesbeth Klein-Pöschkens Lees hier het in memorian van Pastoor Heemels.
11 februari overleed in de leeftijd van 41 jaar Pascal Hein.
De bijbel heeft het niet zo op jaren. De bijbel zegt liever: de dagen van zijn jaren waren zo en zoveel. We zijn toch geen mensen van jaren, maar mensen van een dag. Pluk de dag, is al moeilijk genoeg. Je zou het zo kunnen zeggen: een mens telt weliswaar de jaren, maar hij lééft de dagen. Wat een mens werkelijk raakt, speelt zich af in de dagen. 41 jaar is Pascal geworden, dat zijn meer dan 15 duizend dagen. Daar zaten hele mooie dagen tussen. Hij was best een familiemens. Pascal genoot van het duiken in Egypte. Hij vond het fijn te vissen. ‘When the going gets tough, the tough go fishing’. Daar aan de waterkant kon Pascal tot rust komen. Want er zaten ook nogal wat slechte dagen tussen zaten. Bij zijn afscheid hebben we samen gebeden: De Heer is mijn herder, Hij brengt mij aan wateren waar ik kan rusten, ik keer terug naar het huis van de Heer voor alle komende dagen.
Op 26 februari overleed in de leeftijd van 96 jaar mevrouw Trees Handels-Mantingh.
Trees Mantingh groeide op in een groot boerengezin. Hard werken was het motto. ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’. Daar moest je de handen voor uit de mouwen steken. Om 4 uur opstaan was redelijk normaal. Trees ontmoette Nic Handels. Ze traden in het huwelijk in 1943. Nic Handels werkte als opzichter op de staatsmijn Wilhelmina in Terwinselen. Arno werd geboren en het gezin ging wonen op de Holtz, en later, vanwege het werk in het Eikske. Het geluk vond ze in de kleine dingen, die het leven brengt, maar die je ook moet zien en willen zien. De zorg voor anderen. En altijd goed verzorgd voor de dag komen. Alles netjes, alles op orde maken. 1 ½ jaar geleden kwam ze in de Laethof te wonen. Thuis blijven wonen, dat ging eigenlijk niet meer. Gelukkig woonde haar hele goede vriendin Billa ook al op de Laethof. Het vergemakkelijkte de overstap. We begeleiden haar met onze gebeden. Dat ze thuis mag zijn gekomen. En dat ze over haar dierbaren mag waken vanuit Gods hemel.
2 maart overleed in de leeftijd van 97 jaar mevrouw Liesbeth Klein-Pöschkens.
Na de oorlog kwam ze met haar man Hans in Eygelshoven wonen. Hun dochters groeiden hier Mevr. Klein was een zeer zorgzame vrouw. Ze zorgde goed voor haar echtgenoot en haar dochters. Vaak kwam er visite van de familie, die dan op vakantie kwamen. Ze deed er alles voor om het hun naar de zin te maken. Het gezellig te maken. In 1986 stierf haar man Hans. Mevrouw Klein was toen 65 jaar. Ze is altijd in haar huisje blijven wonen, deed de tuin, hield haar huisje schoon en het was er altijd gezellig. Ouderdom komt met gebreken, zegt men. Steeds een beetje meer inleveren. Slechter kunnen zien, bijna niets meer kunnen zien. Je mobiliteit. Steeds een beetje minder, en dan toch in jezelf naar die mooie plaats van je ziel gaan, en een glimlach op je gezicht kunnen toveren. Het lied ter nagedachtenis van mevr. Liesbeth Klein zingen wij nu, als we nadenken over haar leven. ‘Welgedaan, welgeleefd’, moge het refrein zijn. Ze had voor iedereen een lach, ze leefde mee, vond altijd wel een leuk woordje om mee te geven. Dat ze mag rusten in vrede.