Overleden Willem Graf en Ger Moors
Op woensdag 24 februari overleed in de leeftijd van 80 jaar de heer Willem Graf.
Wim groeide op aan de Wolfsweg in een gezin met 6 kinderen. Vader was mijnwerker.
Werken, dat was zijn talent. Dat heeft er altijd ingezeten bij Wim Graf. Hij zal een jaar of 13 zijn geweest, toen hij al op de vrachtauto zat! Natuurlijk moest ook hij in dienst. Het werden de commando’s. Hij ging geen uitdaging uit de weg.
Het was op een dansavond, dat het oog van Wim viel op Willemien. En zo vond in 1965 het huwelijk plaats. Aan de Roskamp werd een flat gevonden. Roger en Alexandra werden geboren. Wim Graf was een buitenmens. Buiten werken, hard werken. Geef hem maar een stukje land, een huis, waar wat aan gedaan kan worden. En dat werd gevonden, in de oude Hopel. In 1974 werd het huis gekocht, maar er moest eerst een vijf jaar aan verbouwd worden. Wim Graf had zijn project gevonden. Een levensproject. Rond carnaval 1980 kon het gezin er dan eindelijk intrekken.
In de vrije uren, op de vrijdagavond, was Wim Graf vanaf 1980 starter, op de draf- en renbaan in Schaesberg. De drafsport had zijn interesse. De rustige Wim Graf dwong respect af vanwege de rechtvaardige manier waarop hij zijn taak als starter invulling gaf.
Deze stoere, sterke boom is uiteindelijk dan toch geveld. Deze jongen van Eygelshoven, die zo’n mooi huis bouwde in de oude Hopel, voor zijn echtgenote en voor zijn kinderen. De laatste tijd zag je hem vaak zittend op zijn vaste plaatsje, op de boomstronk, nadenkend, biddend, genietend, van zoveel kleine, mooie dingen. Dat hij nu mag rusten in Gods vrede.
Op vrijdag 26 februari overleed in de leeftijd van 63 jaar de heer Ger Moors.
In het Eygelshoven van de jaren ’50 werd Ger Moors geboren, in 1952 om precies te zijn. De oorlog was voorbij. Men keek vooruit. Optimistisch de toekomst in. Genoeg mensen die genoeg wilden besteden. Ook in de middenstand. Er lagen ook kansen op de succesvolle markt in Eygelshoven. Er werd hard gewerkt. Er moest ook goed gegeten worden. Op een ei meer of minder werd niet gekeken.
Het poeliersbedrijf van de fam. Moors bevond zich in de Putstraat. Hier groeide Ger op.
Hier vond hij ook zijn meisje, Tiny Smeets. Hun liefde werd hier in de parochiekerk bevestigd, op 11 juli 1977. Met een koets kwam het bruidspaar naar de kerk. Begeleid door maar liefst 24 paarden. Hun hart behoorde aan elkaar, en ook aan de edele paardensport. “Ik wil je liefhebben en waarderen, al de dagen van mijn leven.” “Ik wil naast je staan en met jou gaan in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid.”
Na het trouwen besloten Ger en Tiny te gaan wonen bij de zaak in Landgraaf. Zoon Ron werd geboren. Er werd hard gewerkt, heel hard. En er werd genoten. Van de sportieve kant van het leven, van de mooie kant van het leven. Schoondochter Lianne sloot zich aan bij het team Moors, en toen kwamen ook nog de kleinkinderen Ralf en Anouk het gezin, de familie verrijken. Ger Moors voelde zich een rijk en gezegend mens. Om drie uur ’s nachts opstaan. Niet zo makkelijk. Maar het was wel om iets te gaan doen, wat hij heel graag deed. Iedere dag zoveel ontmoetingen, met je collega’s, met je klanten, met de mensen om je heen. Je passie te kunnen delen met je vrouw, en met je zoon en schoondochter. Het maakte hem dankbaar en heel trots, al zei hij dat niet gauw.
Het team Moors, in de mensport, maar ook in het huwelijk, in het gezin, op het werk. Dat was het belangrijkste voor Ger. En daarom was hij een geliefd mens, een dierbare medemens. Een team, daar moet je voor werken, daar moet je in investeren, daar moet je aan geven, en dat heeft Ger gedaan. Zijn hart heeft hij gegeven.
Op de markt was na zijn overlijden een klein altaartje gemaakt, een kleine gedenkplaats voor Ger, een mooi gebruik voor een overleden collega.
Bij zijn uitvaart is hij nog één keer met de koets naar de kerk gekomen. Velen namen afscheid van hem. Ger, rust zacht.