In memoriam Joep Erps, overleden op 2 november 2016, Tiny Heckmans, overleden op 8 november 2016 en Hans Wachelder, overleden op 13 november 2016
Op 2 november overleed in de leeftijd van 79 jaar de heer Joep Erps.
Joep Erps hechtte zich erg aan mensen. Waar hij mensen kon ontmoeten, daar voelde hij zich goed. Daar voelde hij zich thuis. Dat gold voor Nieuwenhagen, waar hij zolang heeft gewoond. Dat gold voor het ziekenhuis, waar hij zolang heeft gewerkt. Het gold voor de Korversberg, voor Eygelshoven.
In 1962 leert Joep Leny kennen op de opleiding Verpleegkunde in Heerlen. Ze zijn op 27 augustus 1966 getrouwd. Er kwamen 2 kinderen Matho. Hij was trots op Leny. Als een sterke vrouw, vol ambitie en altijd een oplossing.
Joep werkt in het ziekenhuis eerst als verpleegkundige later als hoofd van de afdeling Cardiologie. Zorg werd door hem met een hoofdletter geschreven. Het was zijn roeping. Werk nam dan ook een belangrijke plaats in, in zijn leven.
In 2004 werd de kleinkinderen Niels en Lieke geboren. Wat was hij trots op de kleinkinderen. En ook al was Utrecht best ver weg, dat was voor opa en oma geen probleem.
Als stervensbegeleider heeft hij talloze mensen en gezinnen geholpen bij het nemen van afscheid van een naaste. Hij was dan 24/7 in touw in het bijstaan. Zijn hulp werd vaak erg gewaardeerd.
Hij maakte van heel nabij het overlijden van schoondochter Sandra mee. Dit heeft hem enorm geraakt. Maar toch was hij ook toen in staat om te zorgen. Wederom met een hoofdletter.
Thuis is hij gestorven. In de keuken. Daar had hij nog geleerd te koken, toen het moest. Toen Lenie was gestorven, in 2010. Dat hij mag rusten in vrede.
Op 8 november overleed in de leeftijd van 81 jaar mevrouw Tiny Heckmans-van den Heuvel. Mevrouw Heckmans werd geboren te Schijndel. Ze trad in het huwelijk met Mathieu Heckmans uit Eygelshoven. Annemie en Math werden geboren. Een moeder, oma en overgrootmoeder om van te houden. Zoveel heeft zij uit liefde gegeven. Daarom zijn de woorden op het bidprentje vanuit het hart gesproken:
“Veel heb je ons gegeven,
veel heb je voor ons betekend.
Onverwachts uit ons leven gedreven,
blijf je in onze harten leven.
En telkens zullen wij je tegenkomen,
Zeg nooit: ‘het is voorbij’.
Slechts jouw lichaam werd ons ontnomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.”
In het oude kerkje nog één keer hier, samen, rondom haar, in verdriet en in dankbaarheid. Om haar dan toe te vertrouwen aan de goede zorgen van de Vader in de hemel. Dat Tiny Heckmans nu mag zijn binnengegaan het land van licht en leven.
Op 13 november overleed in de leeftijd van 84 jaar de heer Hans Wachelder.
Hans Wachelder groeide op in Bleijerheide. Hij was een nakomertje, 10 jaar jonger dan zijn jongste zus. Met vijfen waren ze thuis. Vader overleed toen Hans nog jong was, 7 jaar. Zijn echtgenote Helma leerde hij kennen op de dansvloer. Een meisje van hier net over de grens. In 1957 trouwden Hans en Helma. Meer dan 40 jaar woonden ze in Haanrade. Daar groeiden de kinderen op. Van daaruit ging Hans naar zijn werk. Opmaker was hij, bij het Limburgs Dagblad. Met zijn grafische achtergrond en opleiding tot schriftzetter was dit werk hem op het lijf geschreven. Ongeveer zes jaar geleden verhuisden Hans en Helma naar Op den Dries, met het mooie uitzicht op het kerkje.
25 jaar geleden kon dhr Wachelder met pensioen gaan. Met de caravan werd ongeveer heel Europa bezocht. Duizenden en duizenden kilometers afgelegd. Veel gewandeld, veel gefietst. Veel bekeken, bezocht en bestudeerd. Want Hans Wachelder had een brede interesse. Hij wilde
graag alles zien en weten, en wist zich ook in het Engels en Frans zeer goed te redden. Hans Wachelder was een man met humor. Humor relativeert. Een grap brengt licht op de gezichten.
I did it my way, zo staat er op het bidprentje. De zo bekende tekst van Frank Sinatra. And now, the end is near. I’ve lived a life that’s full. I’ve travelled each and every highway. I’ve had my fill, my share of losing.
In paradisum deducant te angeli. Mogen de engelen u begeleiden naar de hemel.