Op woensdag 21 augustus overleed in de leeftijd van 73 jaar mevrouw Lies Erkens-Pelzer.
Geboren op de Gracht, overleden thuis in Haanrade, maar toch ook helemaal een Egelzer Maedje. Uit het gezin Pelzer, met hier aan de Hoofdstraat de cafézaal Pelzer, plaats van ontmoeting en ontspanning. Plaats van ontmoeting met latere echtgenoot Joep Erkens.
De parochiekerk van Eygelshoven is de kerk waar Lies en Joep voor het altaar stonden, 53 jaar geleden, op 5 augustus 1966. Creusen was pastoor, Plum en Rikmenspoel waren de kapelaans.
Op die dag begon het jonge echtpaar Erkens-Pelzer het gezamenlijke leven. Een tijd van kansen. Werk buitenshuis, ook voor de vrouw. Lies vond werk bij de AID. In de keuken, later na omscholing in de post- en archiefafdeling. Rebekka en Darco werden geboren. Vakanties werden gemaakt. Eerst meer in de buurt, later de hele wereld over. Daar was ze dan, Lies uit Egelze, met Joep aan haar zijde, in Bali, in Zuid-Afrika, in Thailand, Mexico. Bij het 50-jarig huwelijk met z’n allen naar Spanje!
Dat was een generatie eerder toch nog ondenkbaar. Beseffen: zoveel verandert er, maar wat het belangrijkste is, dat blijft toch hetzelfde. De zorgzaamheid voor elkaar. Omzien naar elkaar. Er zijn voor elkaar. Echtgenote, moeder en oma te mogen zijn. Met je hele hart. Oma voor Lasse, Jarne, Mente en Floor. Heerlijk vond ze het.
Al meer dan 20 jaar wonen Lies en Joep in Haanrade, in de Adriaen van Ostadestraat. Een Nederlandse schilder uit de 17e eeuw, van Ostade. 17e eeuw, de ‘gouden eeuw’.
Van Ostade schilderde vooral taferelen waarin gewone mensen plezier maken. In het café bijvoorbeeld. Dansen, muziekmaken. Mensen hebben zijn interesse, meer dan landschappen.
Nee, het leven is niet alleen maar een dansfeest. Bij Lies Erkens was er het ziek-zijn, al behoorlijk wat jaren. Maar wat mooi, om zo dankbaar voor te zijn, als er mensen zijn, die het leven iets van een gouden glans meegeven. Haar gezin om haar heen, met alle herinneringen, het leven hier in het dorp, de optredens met carnaval.
Moge zij nu in eeuwig geluk leven, in Gods paradijs.
Op vrijdag 23 augustus overleed in de leeftijd van 93 jaar mevrouw Elly Boermans- Vervoort.
In de parochiekerk hebben we afscheid genomen van Elly Boermans. We zullen haar echt missen. Ze is eigenlijk niet weg te denken en dat willen we ook niet. Haar afscheid was op de plaats van haar doopsel, 93 jaar geleden.
Het gemengd kerkelijk zangkoor zong bij haar afscheid. Opnieuw moeten we afscheid nemen van een trouw koorlid. Eerder dit jaar stierf mevrouw Huijten, vanaf het begin 1966 lid van dit koor. Nu nemen we afscheid van mevr. Boermans, vanaf 1969 lid en dit jaar dus 50 jaar lid.
Naast het zingen heeft ze ook vele jaren een bestuursfunctie vervuld. Als tweede secretaris schreef ze na iedere Mis alle liederen op, opdat deze bewaard werden voor het jaarverslag. Als ze vandaag zou hebben geschreven dan zouden we kunnen lezen: Wie gross bist Du. En ook: mein Herz ist bei Jesu. We bidden het haar toe!
Toen haar eerste man Harry Vervoort stierf, bleef ze achter met haar twee kinderen, Annelie en Jos. Dorpsgenoot Piet Boermans verloor zijn vrouw Trees.
Ze vonden elkaar, Elly en Piet. Een grote plaats in haar hart had Elly voor zijn kinderen Jos, Ine, Thecla en Mirjam. Zijn kinderen werden ook haar kinderen.
Wat kunnen we nu nog zeggen, behalve: mevr. Boermans, Elly, dank u wel! Voor wie u was, de ruimte in uw hart voor zoveel mensen, uw geleefd geloof, uw lied, uw lach, uw lief woord voor ieder van ons.
Met carnaval had ze een tafel bereid, vol met heerlijke gerechten. Iedereen was welkom.
Zo was haar leven. Zo was ze.
Rust in vrede.