Op zondag 13 september overleed in de leeftijd van 83 jaar de heer Ed Beckers.
Zijn patroonheilige was de heilige koning Edward, een Engelse koning van 1000 jaar geleden. Ed -Eduard- Beckers droeg zijn naam met trots. Hij was vernoemd naar het in 1910 al op 1 jarige leeftijd overleden broertje van zijn vader Hary.
De wieg van Ed Beckers stond in Laurastraat 13. Hij is geboren in de geur van vers gebakken brood, telg van een oude bakkersfamilie. De ‘Mühle Beckers’ stond vlak over de grens, in Horbach.
Ed is van 1936. Ik vond zogenaamde ‘Zalig Nieuwjaar advertenties’ in de krant vanaf 1925. ZN, zalig nieuwjaar aan familie en begunstigers Hary Beckers. Brood-koek- en banketbakkerij. ‘Gespecialiseerd in fijne Limburgse vla’s.’ Later werd daar ‘El.’ aan toegevoegd. ‘Elektrisch’. Voor met name het kneden van het deeg werd een electrische machine aangeschaft. Vernieuwing, ook in de kleine bakkerijen.
Hary, de bakker, was zijn vader. Hij trouwde in 1931 met Gertrud Herberichs, in de Lambertuskerk. Jozef werd geboren en enkele jaren later Eddie. Vader stierf al in 1951. Ook Ed hielp al jong mee in de zaak en ging hij mee op de fiets het brood rondbrengen.
‘Ouders, houd uw kind tevree, neem een Beckers’ Printje mee!”
Maar zijn weg zou toch een andere worden. Zeer handig was hij niet. Hij kon wel goed leren, en was precies en gestructureerd. Na de MULO ging hij aan het werk op het gemeentehuis. Eerst in Amstenrade en dan al gauw in Eygelshoven. Met enkele collega’s had hij een huisje in Italië gekocht. De vakanties gingen dus vele jaren richting de Italiaanse zon.
Toen moeder Gertrud ziek werd, en in de Lückerheide verbleef, toonde Ed Beckers zijn zorgzame kant. Iedere dag bezocht hij trouw zijn moeder. Zij stierf op 14 september 1971. Bijna op de dag af 49 jaar later zou Ed sterven. 49 jaar lang zonder ouders. Ed hechtte aan zijn familie. Hij vond als het ware een tweede thuis bij het gezin van zijn broer Sjef in Schaesberg. Sjef en Mia en zoon Roger, en ‘nonk Eddie’.
Hij hoorde er helemaal bij. Kwam dagelijks eten. Mia zorgde voor zijn huishouden, – vanaf 1976 woonde Ed Beckers aan de Markt in Eygelshoven. Gezamenlijke vakanties.
Op de gemeente Eygelshoven werd hij hoofd afdeling sociale zaken. De herindeling van Eygelshoven bij Kerkrade bracht voor de ambtenaren de overgang naar de gemeente Kerkrade met zich mee. Ook Ed Beckers ging daar nog aan de slag. Toen hij begin jaren ’90 met pensioen kon gaan, toen begon hij met zijn werk ‘op de pastorie’, waar hij de administratie verzorgde, met de heer Aukens, en later met de heer Frings.
Zeker 25 jaar kwam hij trouw iedere dinsdag- en vrijdagochtend, tussen 9 en 12. Behalve als hij op vakantie was. De laatste jaren waren dat vooral groepsreizen richting Duitsland.
Rond half elf was het tijd voor koffie. De intenties waren getypt. De doopjes ingeschreven. De heer Beckers had een grote kennis van Eygelshoven en de oude Eygelshovenaren. Met liefde en smaak kon hij vertellen, altijd voorzichtig en de kerk in het midden houdend.
Zo herinneren we ons hem. Een oude Eygelshovenaar. Trots op zijn dorp, op zijn afkomst. Vele jaren een deel van zijn vrije tijd gegeven aan de parochie. Op de zondag trouw in het oude kerkje. Bescheiden aan de zijkant, met het missaaltje bij zich. Zo ging hij zijn weg. Richting kerk en parochie, richting familie, richting zonnige zuiden, richting opera enzovoorts. Maar altijd met als thuisbasis Eygelshoven. Daar is hij ook gestorven, afgelopen zondag in de Laethof, afdeling Cortenbach. Cortenbach is een kasteel, als ik mij niet vergis. En Eduard was een koning. Dat is toch treffend.
Ed -Eduard Joseph Maria – Beckers, rust in vrede!