Prins Carnaval worden, doe je normaal gesproken, maar één keer in je leven, maar toch, er zijn uitzonderingen en een daarvan was Siem de Graaf, die in 2015 overleed. De Anselbode sprak deze week met zijn zoon Martin, die vertelt hoe zijn vader twee keer Prins werd en ook nog in Kerkrade:

“Mijn vader Siem de Graaf werd geboren op Texel, het grootste waddeneiland van ons land, in een boerengezin met 12 kinderen. Hij onttrok zich aan de ‘Arbeitseinatz door een zware voorhamer op een voet te laten vallen en daarom hoefde hij niet mee om te werken in Duitsland. Daar heeft hij op latere leeftijd nog flink last van gehad en is daar twee keer aan geopereerd.

Na de oorlog meldde mijn vader zich aan om Nederlands-Indië te bevrijden. Vanwege zijn voet werd hij tot kok opgeleid. Na die tijd heeft hij nog even als kok op een lichtschip gewerkt. Dat is een schip dat verankerd ligt en min of meer dienstdeed als drijvende vuurtoren; daarom ook lichtschip, vanwege de vuurtoren op dit schip.
Hij hoorde dat de koempels in de mijnen van Zuid-Limburg goed geld verdienden. Hij kwam in de Hopel terecht en kreeg een baan op de Laura. Ondergronds werken bleek echter niets voor een ‘waddenbewoner’.

Siem werd weer boerenknecht, en wel bij de familie Jaminon op de voormalige hoeve ‘Boerenansel’. Hij sliep daar op een kamertje boven de poort en hij paste zich snel aan. Nu hij weer op de boerderij werkte, voelde hij zich weer als een vis in het water.

In 1957 werd hij uitgeroepen tot Prins van Carnavalsvereniging ‘De blauwe Engel’. Leuk om hierbij even te vertellen Wim, is dat hij met een paar kameraden zelf de prinsenwagen maakte. Dat gebeurde in een grote schuur van de Rouenhof. Op een platte wagen stond een groot wit paard. Voor dat paard was een plateautje gemaakt, waar op mijn vader stond te zwaaien naar het publiek.

De Prinsenwagen werd, als ik het goed heb, getrokken door paarden. Dat was de laatste keer. Een jaar later werden de trekpaarden vervangen door een tractor.

Over de optocht heb ik nog een leuk verhaal. Mijn vader en moeder hadden net prille verkering. Mijn moeder, Mietje Stams, woonde aan de Molenweg. Hun woning had op de bovenverdieping een erker, waar moeder, naar de optocht keek. Prins Siem 1 had een flesje parfum voor haar gekocht en wilde dat door het raam mikken. Op dat moment viel hij achterover en het flesje werd door een andere schoonheid gevangen. Misschien had hij toch al te veel borreltjes op, wie weet?

Siem werd vroegtijdig afgekeurd vanwege Astma. In de pastoor van Arskerk werd hij collectant en samen met onder andere Huub Triepels werd een jaarlijkse Fancy Fair georganiseerd om zo wat extra geld voor de kerk te genereren.

Nadat mijn moeder in 2009 overleed, verhuisde Siem naar het verzorgingshuis de Kapelhof in Kerkrade. Daar was hij op zijn plek en startte daar gelijk een dynamische schilders club. In 2011 gebeurde het weer. De activiteitengroep van het verzorgingshuis was naarstig op zoek naar een Prins Carnaval en vroegen Siem of dat niet iets voor hem was. Daar had mijn vader wel oren naar en stemde meteen in. De avond dat hij werd uitgeroepen tot Prins Siem van de Kapelhof is voor mijn zus Anja en mij ook een prachtige herinnering aan mijn vader. “Toch knap, geboren op een waddeneiland en dan twee keer Prins en ook nog in Kerkrade” zei hij dan altijd, als hij er over sprak. Leuk om nog even over die avond te vertellen, is dat Jonnie Dings, als eregast aanwezig was. Zij was het tanzmariechen van ‘De Blauwe Engel’ toen mijn vader in 1957, Prins was van de carnavalsclub in de. Hopel.

Je gelooft het misschien niet Wim, maar er volgde een geweldige carnaval. Alles wat zichzelf als carnavalsgroep respecteerde, bracht een bezoek aan het verzorgingshuis, maar ook de stadsprins, de garde en raad van elf, gaven acte de préséance en mijn vader Siem was daar natuurlijk overal bij en genoot met volle teugen. Toen bleek ook, dat carnaval meer is dan alleen alcohol en lolschoppen. Ik vind het best wel van respect getuigen om de ouderen te komen bezoeken.

In 2015 overleed mijn vader Siem op 93-jarige leeftijd, in bijzijn van zijn twee kinderen. Het was goed geweest. Alaaf prins Siem.”

We bedanken Martin voor het mooie verhaal over zijn vader, die twee keer Prins Carnaval werd