Paniek! Wat te doen? Pastoor heeft een hartkwaal. De steile trappen van de voordeur van de pastorie bijna recht naar beneden, naar de Hoofdstraat. Het is niet meer te doen. De wijze heren van het Kerkbestuur breken zich het hoofd erov
Ontslag aanvragen? Dat is wel zuur. Pastoor is nog maar 57 jaar oud… En hij was zo’n voortreffelijke geestelijk leidsman geweest in de oorlog.
Kerkmeester Piet Brouns (1881-1966) had de oplossing: ‘Pastoor, we zoeken een nieuwe woning voor u!’
Zo gezegd zo gedaan. Men hoefde niet ver te zoeken. Iets verderop in de straat lag immers de Laethof, een pand met een eeuwenoude geschiedenis en sinds kort weer in eigendom van de gemeente Eygelshoven. De contacten met de gemeente waren heel goed. En de Laethof had nog niet echt een bestemming (gemeentehuis was het nog niet).
En zo verhuisde pastoor Franck (want om hem gaat het!) in 1946 van de oude pastorie naar de nog veel oudere Laethof.
Maar moet je de pastorie zomaar leeg laten staan? Ook daar werd een oplossing voor bedacht. Er konden makkelijk twee gezinnen wonen. Met de geringe huuropbrengst kon dan de schappelijke huur van de Laethof worden betaald.
Twee dochters van kerkmeester Brouns zagen zo’n verhuizing wel zitten:
Maria Aretz-Brouns, getrouwd met Pierre Aretz, met hun kinderen Tiny, Piet, Sjir, Annelies en Huub;
Lisa Braun-Brouns, getrouwd met Leo Braun (d’r Broene Lei), met hun kinderen Ina en Peter.

Ina herinnert zich de jaren in de pastorie nog levendig. De enorme tuin was geweldig voor de kinderen. Er werden autopet wedstrijdjes georganiseerd. En het zomerhuisje, gemaakt van takken, was een mooie plekje om je te verstoppen. Vol trots laat Ina de communiefoto zien van haar broer Peter. De foto is gemaakt bij de voordeur van de pastorie (21 mei 1950).

Hoe ging het verder? Pastoor Franck stierf op 21 december 1949. De nieuwe pastoor, pastoor Stevens nam zijn intrek in de Laethof op 29 januari 1950. Een goed jaar zou hij er blijven wonen. Tot 15 mei 1951. Zijn verhuizing heeft de pastoor als volgt beschreven:
“De oude pastorie is weer vrijgekomen. Door de goede zorgen van aannemer Bisscheroux kwam er een nieuw beschoten dak, en werd het hele huis grondig gerestaureerd, en prachtig in orde gemaakt. De hoge muur die het “oude slot” tot nog toe omringd had, werd afgebroken. Voor het drukke verkeer werd de stoep verbreed en door de gemeente als tegemoetkoming daarvoor een laag muurtje opgetrokken van de oude stenen. De aanleg van een mooi glooiend voortuintje maakte nu het geheel tot een sieraad voor het dorp.
De Laethof werd nu raadzaal, en bureau voor gemeentepersoneel.”

En de families Aretz-Brouns en Braun-Brouns? Zij vonden een woning, opnieuw naast elkaar, in de Irenestraat (tegenwoordig Vasstraat) nr. 44 en 46. Ina woont nog steeds op nr. 44 en Huub tot voor kort op nr. 46!