“Als wij ooit nog eens zoiets meemaken, dan verhuizen wij. Noch inne kieër dan bin ich voet hei.” Dat zegt de 77-jarige Mia Vreuls, die al haar hele leven aan de Kleine Stegel woont. Ze heeft het helemaal gehad met de wateroverlast in de straat waar ze als kind opgroeide en al haar hele leven woont met haar man Jo.

Momenteel wonen zij, na drie maanden te zijn opgevangen in een van de seniorenwoningen van verzorgingshuis De Dormig in Landgraaf, sinds anderhalve maand in de tot vakantiewoningen omgebouwde monumentale boerderij aan de Grote Stegel. Recht tegenover haar woning, waar de laatste hand wordt gelegd aan het herstel van de schade door de overstroming op 29 juni.

Heftige buien
“We hadden vroeger bij ons thuis ook wel last van het water van de Anselbeek achter ons huis. Die overstroomde bij heftige buien. Later hebben ze de beek overkluisd en nieuwe grote putten gemaakt, waardoor het water sneller weg kan. Maar tegen deze vloedgolf was geen kruid gewassen. Door de schuifpui achterom kwam het water naar binnen en zelfs door de muren. ”

Ze verhuren het voorste gedeelte van hun woning aan een jong stel, dat het water zag komen en snel alles afplakte met tape. Toen het achterste gedeelte, de benedenwoning waar Mia en Jo wonen, was ondergelopen konden ze de eerste week bij hun huurders slapen alvorens ze naar De Dormig konden. Het was wel wat behelpen, in een klein kamertje, zonder tv. “Maar die heb ik niet echt gemist,” zegt Mia. “Jo is muzikant en had zijn instrumenten meegenomen en ik heb veel gelezen.”

Sinds oktober zitten zij er wat beter bij in een van de gehuurde vakantieappartementen. Rond 1 december denken ze weer in hun eigen bed te kunnen slapen.

Toen was er water
Tja….en toen was er water schrijft Noud Krasovec diezelfde avond nog op zijn Facebookpagina, nadat hij met hulp van vrienden en familie het meeste water en de ergste drab uit zijn woning aan de Kleine Stegel had verwijderd. Hij bracht die middag nog een van zijn zonen naar het LHC-terrein waar die de oefenwedstrijd tegen het eerste van Roda JC mee zou spelen. Maar een uur later stonden het voetbalveld en zijn woning onder water. Geen voetbal die dag.

“Het water kwam van alle kanten. Via de Gravenweg, de Rimburgerweg en de Kerkraderweg golfde het ons dorp in. Binnen een half uur was het gebeurd. Je kunt niets meer. Eén van onze twee auto’s voor de deur dreef zelfs weg tot bij de buren, twee huizen verder. Allebei total loss. Het was één grote ravage. En dan heb je van die malloten die denken door het hoge water te moeten rijden om filmpjes maken. Kregen we nóg meer water binnen.”

Echte vrienden
Toen de grote putten in de Kleine Stegel door de brandweer geopend werden, liep het water snel weg en kon het eerste puin worden geruimd met hulp van mensen die al klaar stonden met trekkers, dweilen en een dompelpomp. “Op zo’n moment zie je wie je echte vrienden zijn. Geweldig,” zegt Noud.

Sinds die rampzalige 29ste juni woonde het gezin – Noud, zijn vrouw Katja en zijn zoons Sim en Mik – gedurende vier maanden voornamelijk op de bovenverdieping. “Het was behelpen, maar we waren in elk geval thuis. Als we maar wifi hebben, zeiden de jongens,” lacht Noud.

Alle lof
Burgemeester Petra Dassen kwam bij iedereen poolshoogte nemen en keek of ze dingen kon regelen. Op zo’n burgemeester en de hulpdiensten mogen we trots zijn, vindt Noud. “Alle lof ook voor de verzekeringsmensen en de mannen van de herstelbedrijven, die allemaal hun uiterste best hebben gedaan.”

De afgelopen weken zijn de muren en de vloer vernieuwd en is weer een beetje normaal leven mogelijk. Hij hoopt dit nooit meer mee te maken. “Dit gun je niemand!”