Zoals zoveel kinderen in Parkstad, werd Lennie Kleinen geboren in de vroedvrouwenschool van Heerlen. Haar jeugd bracht zij door in Rimburg, kwam in het vrijwilligerswerk terecht en belandde daardoor in Uganda. Trof daar de liefde van haar leven, Isaac en samen met hem startte zij kort geleden een ‘reisbureau’, waar je een Safari op maat kunt boeken. Deze week gaan we in gesprek met Lennie Kleinen (36), een Rimburgs meisje dat nu in de hoofdstad van Uganda, Kampala, woont waar zij safari’s op maat organiseert.

“Ik groeide op in Rimburg en bracht daar mijn hele jeugd door. Ik ging daar naar de basisschool en volgde het Middelbaar Onderwijs op het college Rolduc in Kerkrade. Daarna ging ik naar het CIOS in Sittard, haalde daar mijn MBO diploma, onder andere in de richting atletiek. Aansluitend volgde ik de studie vaktherapie aan de Hogeschool Zuyd, in de richting Dans- en bewegingstherapie; een non-verbale therapie, gericht op de Geestelijke Gezondheids Zorg. Met mijn HBO-diploma op zak kwam ik in België terecht. Tijdens mijn studie had ik daar namelijk enkele stages gelopen en in Nederland was amper plek, omdat daar bijna alles plat bezuinigd was.

Ik besloot een jaar naar Afrika te gaan en daar vrijwilligerswerk te gaan doen. Afrika trok mij altijd al en mijn oudere broer had al eens, als student, deelgenomen aan een project in Benin. Uiteindelijk koos ik voor Uganda. Een Nederlands stel hielp mij op weg. Van hen kreeg ik informatie over projecten en wat nog belangrijker was, de juiste telefoonnummers om daarmee in contact te komen. Ik begon te bellen en het lukte mij om een plek te krijgen. Ik werkte in een jeugdcentrum in Kampala, onder andere in de bieb. We gaven seksuele voorlichting aan meisjes, wat in Uganda nog altijd een taboe is. Daar koppelden we dan een project dansen en bewegen aan, waarin ik was opgeleid. In ben daar een jaar gebleven en ik kreeg weer een baan in België. Ik bleef daar vijf jaar en werkte al die tijd in de jeugdpsychiatrie.

Maar Uganda liet mij niet los. Af en toe ging ik eens een maandje op vakantie. Nee Wim, zo duur is dat niet. De vlucht kostte in die tijd amper € 400. Ik had inmiddels een netwerk opgebouwd waar ik altijd wel onderdak vond. Als je dan gewoon ‘local’ eet dan valt het allemaal wel mee.
In mei 2017 besloot ik terug te gaan naar Uganda. Ik kreeg een baan bij een Ugandese organisatie. We trokken naar allerlei plekken in het land en probeerden daar de verhalen van de ‘locals’ vast te leggen op film, video en audio. Dat is uiteraard een schat aan informatie over leefwijze, geschiedenis en cultuur. In de loop van het traject leerden we de bewoners van deze afgelegen plekken om deze verhalen zelf vast te leggen.

Daarna kwam ik in dienst bij ‘Doingoood’, een Nederlandse organisatie waar ik nog steeds voor werk. Wij vangen vrijwilligers op en proberen hen aan het juiste project te linken, al naar gelang hun vaardigheden en interesses. In Nederland hebben we een bureau dat de voorbereiding regelt met de vrijwilligers en wij doen dan de opvang in Uganda.
De projecten waar wij vrijwilligers onderbrengen, zijn vrij divers. We werken samen met ziekenhuizen, revalidatiecentra en scholen. We proberen alles op elkaar te laten aansluiten. Al naar gelang kennis, vaardigheid en interesses wordt een plek voor hem of haar geregeld.

Even een zijsprongetje Wim. In 2017 leerde ik Isaac Katende, mijn huidige echtgenoot kennen. Zijn familie had daar een hotel en daar werkte hij in het management. Hij deed dus heel wat anders dan ik.

In de Coronatijd stokte de stroom aan vrijwilligers. Hier in Uganda viel het nog wel mee. Het was niet zo erg als in Europa. Uitgaande van een populatie van 47 miljoen inwoners bleef het aantal overledenen onder de duizend, maar goed, dat is altijd nog te hoog.
Na de Coronacrisis was er nog weinig werk in het hotel van de ouders van Isaac. Vanaf die tijd doen we de opvang van vrijwilligers van ‘Doingoood’ in Uganda dan ook samen. Hij kan natuurlijk als geen ander vertellen, waarom Oegandezen dingen doen zoals ze doen. Het kantoor in Nederland doet de voorbereiding, waar ze in Uganda allemaal mee te maken kunnen krijgen. Wij doen het Ugandese deel. We halen ze op van het vliegtuig, en zorgen voor huisvesting en vooral voor begeleiding.

We werken samen met 17 projecten en proberen de stagiaires eens in de twee weken te bezoeken en met hen te praten over waar ze tegen aan lopen en waar wij wat voor hen in kunnen betekenen.

Reisbureau Orangesafaris
We merkten, dat de vrijwilligers, stagiaires en anderen, naast hun werk ook wel wat meer van het land Uganda wilden zien. Datzelfde geldt voor ouders, familie en vrienden van de stagiaires. Daarom hebben Isaac en ik samen een kleinschalig reisbureau opgezet. Het heet Orange Safari. De website is toevallig deze week online gegaan: www.orangesafaris.com.
We proberen zo goed als mogelijk reizen op maat te maken. Je kunt je wensen kenbaar maken en wij stellen dan hierop een safari samen. Wil je bijvoorbeeld de big five van Afrika zien, dan is dat dus in één vakantie te regelen. Met de ‘big five van Afrika’ bedoelen we: Neushoorn, Leeuw, Giraffe, Jachtluipaard en Buffel. Maar heb je andere wensen, dan proberen we daar ook zoveel mogelijk aan te voldoen. We werken zoveel mogelijk samen met de ‘locals’, die voor ons gidsen en met wie we samen de routes samenstellen.
Uganda heeft meerdere natuurparken. Een daarvan is het Murchison Falls National Park. Tijdens de safari naar dit park heb je de kans om de Big Five tegen te komen en te genieten van al het moois dat de natuur in Uganda te bieden heeft. Naast de wilde dieren kun je hier de Murchison Falls bezoeken. Dat is een immens grote waterval. Een spectaculaire hoeveelheid water perst zich door een smalle gleuf in de rotsen en stort met een imponerend lawaai naar beneden.

Ik hoop, dat we de interesse van de lezers van de Anselbode gewekt hebben en dat Isaac en ik binnenkort ook inwoners van Eygelshoven en Rimburg kunnen begroeten. U kunt via onze website een email sturen en binnen afzienbare tijd nemen we contact op”.