Misschien weet u het nog, dat in de H.Mis het Pater Noster gezongen werd door de priester, en door de priester alleen. De liturgievernieuwing, ingezet door het Tweede Vaticaans Concilie, heeft het Onze Vader als een kostbaar geschenk in handen gelegd van alle gelovigen. Het Gebed was altijd al in de harten van de mensen.

Nu mocht het dan ook, samen, gezongen of gebeden worden. “Onze Vader, die in de hemel zijt…”

In 1979 verscheen het Nederlands Altaarmissaal. En er was ook een Belgisch Altaarmissaal. Als je beide naast elkaar legt, dan vallen je de verschillen meteen op. “Het Gebed dat Jezus ons geleerd heeft…” Heeft Hij dan een ander Onze Vader geleerd aan de Vlamingen?

In Rome is men al een tijdlang niet gelukkig met dergelijke grote verschillen binnen één taalgebied. Daarom is iedere bisschoppenconferentie de vraag voorgelegd om met een eensluidende vertaling te komen.

Veranderingen in de vertrouwde rituelen en gebeden liggen heel gevoelig. Toch achten de bisschoppen het nodig. Eenheid in het bidden dus.

Vanaf de eerste Zondag van de Advent dienen alle parochies de nieuwe vertaling van het Onze Vader in de liturgie te gebruiken. Dat zal enorm wennen zijn. Maar we gaan het proberen. Omdat de bisschoppen het ons vragen.

Nieuwe tekst:

Onze Vader, die in de hemel zijt,

uw naam worde geheiligd,

uw rijk kome,

uw wil geschiede

op aarde zoals in de hemel.

Geef ons heden ons dagelijks brood

en vergeef ons onze schulden,

zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,

en breng ons niet in beproeving

maar verlos ons van het kwade.