Hij begon zijn werkzame leven als bloemist, was jarenlang actief in de logistiek en de laatste 14 jaar gaf hij les aan MBO’ers, die hij opleidde voor een baan in het bedrijfsleven. Na zijn pensionering ging hij op zoek naar een ‘tijd vullende’ hobby en die vond hij, samen met zijn echtgenote, als puppypleeggezin voor KNGF-geleidehonden.Deze week is aan het woord Frits Blank (72) uit Rimburg, die inmiddels zijn derde pup, bijna een jaar lang klaarstoomt voor de basisopleiding geleidehond.

Frits Blank:

“In de tijd dat mijn pensioendatum langzaam in zicht kwam, zag ik her en der posters hangen, waarop gevraagd werd om je op te geven als puppygastgezin voor blindegeleide honden. Vanaf dat moment begon het bij mij te kriebelen. Ik moest echter wel even een drempel over, want in het verleden had ik onze hond, waar ik erg aan gehecht was, moeten laten inslapen. Deze minder prettige ervaring weerhield mij al jaren om weer een hond aan te schaffen. 

Maar toen ik voor zo’n poster stond, sprak dit me wel aan. Een pup klaarstomen voor een opleiding tot geleidehond leek mij wel een mooie uitdaging. Ik meldde mij dus aan bij het Koninklijk Nederlands Geleidehonden Fonds. (KNGF). Dit is een Nederlandse stichting, die zichzelf bedruipt en niet alleen honden opleidt voor blindengeleidehond maar ook voor andere ‘disciplines’, zoals een buddyhond voor een baasje met bijvoorbeeld een Posttraumatisch stressstoornis (PTSS).

Het duurde niet lang of er stond een consulente bij ons aan de deur voor een soort ‘intakegesprek’, anders gezegd, zij kwam gewoon even de thuissituatie peilen. Ze had een hond bij zich, uiteraard met de bedoeling, om te kijken hoe mijn echtgenote Riny en ik op deze niet aangekondigde bezoeker zou reageren. Voor zij vertrok, liet ze al doorschemeren dat een hond hier wel op zijn plaats was en zo begon dat balletje te rollen. 

Ik moest een digitale leerweg volgen bij de KNGF, die erop gericht is, hoe de pup opgevoed moet worden en welke vaardigheden haar binnen een jaar aangeleerd moesten worden. Verder krijg je een goed inzicht in de werk en leermethodes, die door de KNGF gehanteerd worden en die zij ook van jou verwachten. Ook het verdere traject dat ‘jouw’ hond later aan de school moet doorlopen is onderdeel van deze cursus.

Verder krijg je een consulente toegewezen, die je gedurende het hele jaar begeleidt en voor al je vragen een antwoord heeft. Daarna is het wachten tot dat er een hond geboren wordt, die voor jou en je gezin geschikt is.

Vlugger dan we gedacht hadden kregen we een berichtje dat we in Amstelveen verwacht werden om onze eerste puppy, Payka, te komen ophalen. In die tijd werd het hele nest op een dag uitgedeeld. Op de dag van vandaag verloopt dat anders omdat er steeds meer gelet wordt op een goede match van pleeggezin en puppy. 

En dan kom je thuis en begint het opleidingstraject. Het is bijna een complete dagtaak en in het begin zelfs ook een nachttaak. De hond gaat namelijk ‘s avonds mee naar boven en slaapt in een mand, die naast het bed staat. Ik lig dan in trainingspak in bed en als hij onrustig wordt, ga ik meteen met haar buiten. Gaandeweg blijft zij ‘s nachts beneden in de bench en ik lig op een matras ervoor. Iedere dag ga ik stukje verder weg liggen. In het begin ligt de nadruk dus op het zindelijk maken en het alleen kunnen zijn.

Dan gaat de puppy de wijde wereld in en daarmee bedoel ik Wim, dat hij overal waar ik naar toe ga, mee gaat, of het nu naar de winkel, de apotheek of het maken van een wandelingetje is. Zij krijgt dan wel een hesje aan met het opschrift geleidehond in opleiding. Dat hesje is het teken, dat zij moet gaan werken en we oefeningen gaan doen. Pak ik gewoon de riem, dat weet ze dat we gaan spelen.

In het begin oefenen we hier in de omgeving, maar na enkele weken, zoeken we steeds meer de drukte op. Van de week ben ik nog met haar naar het Maankwartier in Heerlen geweest; auto in de parkeergarage en dan samen door de Jumbo, stationsgebouw, Saroleastraat en bezoeken diverse winkels en sluiten af met een terrastraining, koffie voor mij en koek voor Usly.

In het jaar dat ze bij je wonen, staan er heel wat vaardigheden op het programma, die ze moeten leren, zoals instappen in bus of trein, op een veilige manier de straat oversteken enzovoorts. Om het tijdens dat leerproces steeds moeilijker te maken, zoeken we de drukte op en dus zullen de lezers van de Anselbode ons ook wel eens op de markt in Eygelshoven gezien hebben. Bij het aanleren van en het voorbereiden op haar taak als geleidehond is er één gouden regel, die zegt ‘Wat fout is wordt genegeerd en wat goed is, wordt beloond’

Enkele malen tijdens het traject komt de consulente bij ons thuis om te kijken hoe het er met de pup voorstaat. Tegen het einde van het jaar gaat zij alleen met de hond de stad in voor de zogenaamde eindloop. De laatste keer troffen wij haar op het station in Maastricht en vertelde ze ons, na afloop, dat Usly (onze huidige pup) binnenkort naar de school gaat voor de basisopleiding geleidehond.

Ja Wim, dat wordt dus weer afscheid nemen, en dat is niet makkelijk. We brengen haar zelf naar de KNGF in Amstelveen en knopen daar dan een weekendje aan vast in een leuk hotelletje ergens in Nederland en hopen daarna, dat er weer vlug een belletje komt, dat we een nieuwe pup kunnen komen halen.”

Echtgenote Riny vult nog even aan: “Natuurlijk is het moeilijk om, na een jaar, afscheid te nemen, maar je weet uiteindelijk wel waar je het allemaal voor doet en dat maakt het afscheid nemen draaglijk”

Het laatste woord is aan Frits: “Is er een van de lezers van de Anselbode geïnteresseerd om pleeggezin van een geleidehond te worden en wilt hij of zij nog wat meer informatie, stuur dan een mailtje naar de redactie van de Anselbode en ik neem contact met je op.”