“Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt, wij zullen hem vieren in blijdschap!” Dit zinnetje uit psalm 118 kwam ik tegen in mijn ochtendgebed, op de vroege ochtend van zondag 29 juni, de dag van mijn zilveren priesterfeest.

En dat is precies wat veel mensen me op het hart hadden gedrukt: “gewoon genieten!” Rond kwart over negen kwamen mijn zus Anouk en haar gezin aan op de pastorie. Verdere familie, vrienden en collega’s volgden al gauw. Het was al lekker warm trouwens!

Zo begon de dag met een kleine reünie. Om half elf ging de deurbel van de pastorie. Enkele communicanten nodigden me uit om mee richting kerk te gaan. Natuurlijk had ik stiekem al eens buiten gekeken. Wat staan er veel mensen! En was dat nou een koets die daar langs kwam? En wat staat daar toch voor een groot bord in de tuin?

Ik viel van de ene verbazing in de andere: de serenade van de harmonie, de verenigingen, de versierde pastorie en straten, het prachtige leësplenksjke, en inderdaad: de koets!
En zo kwamen we in een feestelijke stoet aan bij de kerk. Om elf uur begon de Mis in een volle kerk. Koren en harmonie luisterden de Mis op. De vele kinderen knutselden in hun eigen kinderwoorddienst iets moois in elkaar. Oud-Eygelshovenaar dr. Hans Tercic hield een ontroerende en humoristische preek.

Wat een mooi en toepasselijk parochiegeschenk mocht ik ontvangen! Een Mariakazuifel. Uit het diepst van mijn hart: dank aan allen die hebben bijgedragen aan dit geschenk. En natuurlijk ook aan allen die op andere wijze aan mij gedacht hebben, middels alle cadeaus en kaarten en bloemen enzovoorts!

Op 16 augustus, Hoogfeest van Maria ten Hemelopneming, zal ik het kazuifel voor het eerst dragen. Ik zal in mijn hart Maria danken en haar bidden om haar voorspraak voor alle weldoeners. In het oude testament droeg de priester in de tempel twaalf edelstenen op zijn schouders en op zijn hart. Met in de stenen de namen gegraveerd van de twaalf stammen van Israel. U draagt mij. Ik draag u. We dragen elkaar in onze gebeden.

Ook mag ik van het parochiegeschenk de binnenkant van mijn Miskelk, 25 jaar geleden van mijn ouders gekregen, opnieuw laten vergulden. Met het opheffen van de kelk in de Mis gedenk ik u bij de Heer.

Ik sprak mijn dankwoord, zoekend naar woorden om mijn gevoel uit te drukken: “Weet dat ik de dankbaarheid diep voel. De lieve Heer voor mijn roeping, de bisschop voor mijn zending, mijn ouders, mijn familie en vrienden, en de mensen van Eygelshoven en van de plaatsen waar ik eerder ben geweest.” Ik sprak mijn dank uit jegens het organiserend comité, en allen die werden ingeschakeld.

Na het uitbundige Conquest of Paradise begon de feestelijke receptie achter de kerk. Als eerste mocht ik de enorme ‘pletskeskook’ aansnijden. Om dit grote gebak buiten te krijgen moest trouwens tijdens de Mis een buitendeur worden opengebroken, maar dat is een ander verhaal!

Heerlijke hapjes werden geserveerd. Er werd geproost en ook veel water gedronken. Was het warm? Ach, dat viel wel mee 😊
De receptie was hartverwarmend. Onze burgemeester, de wethouders, wethouder Raoul Vinken met een mooie toespraak. Hulpbisschop de Jong. De verenigingen. Mensen van dichtbij, maar ook van heel ver weg, kwamen me een handje geven. Een cadeautje brengen. Echte kunstwerken mocht ik daarbij ontvangen (zelfs een ‘Heemelse Mars’, speciaal gecomponeerd door dirigent Borja Romero González van onze harmonie!).

“Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt, wij zullen hem vieren in blijdschap!”
En zo was het: een dag als een Godsgeschenk en als een geschenk van alle mensen die Eygelshoven, onze parochie, én mij, een warm hart toedragen.

Ik zal deze dag nooit vergeten! Het was genieten!