Vrijdag 25 september overleed in de leeftijd van 92 jaar de heer Piet Diederen.

In de kerk, waarin hij werd gedoopt, namen we afscheid van hem. Bij een in memoriam voor Piet Diederen zal het al gauw gaan over muziek. Wie is de patrones van de muziek? Dat is toch wel op de eerste plaats sint Cecilia. Hoe heette de moeder van Piet? Cecilia! Hij heeft haar nooit gekend. Piet is van 1928. Moeder overleed in 1930.In de krant van 1930 vond ik de overlijdensadvertentie:

‘Heden overleed tot onze diepe droefheid, na een kortstondige ziekte, in het St.Jozefhospitaal te Heerlen, voorzien van de laatste Sacramenten onze innig geliefde echtgenote, moeder, dochter en behuwdzuster Cecilia Diederen, geboren Bakker – in den ouderdom van 36 jaren. Haar echtgenoot Peter Caspar Diederen. Haar kinderen Marie, Frans, Henriette, Trinette, Gerarda, Joseph en Pierre’ (Piet dus).

De uitvaartdienst vond plaats in deze kerk, op 13 april 1930.

Pierreke, Piet, net 2 jaar oud, heeft haar dus nooit gekend. Na haar overlijden werd hij liefdevol opgenomen bij zijn oom en tante Gerards-Diederen, die een slagerij hadden in de Hoofdstraat.

Hij heeft zijn moeder in haar naam, Cecilia, wel altijd ge-eerd. Zijn leven lang. Want zijn leven stond in het teken van de muziek.

Er gebeurde van alles, maar de muziek was de rode draad.

Staat u mij toe een overzicht te geven:

Midden in de tweede wereldoorlog werd in Eygelshoven een koor opgericht, het Sint Jozefkoor olv de heer Jeff Brull (9 januari 1943). De bijna 15-jarige Piet sloot zich aan.

De problemen van het wereldtoneel, en de problemen van heel dichtbij, even van je afzetten, door samen te zingen. Of beter nog: deze problemen invlechten in een lied, een lied dat hoop op een betere toekomst tot uitdrukking brengt. Een goed medicijn, toen en nu. Zo zong hij vlak voor zijn vertrek naar Indië nog als bariton in de ballade Der Blinde König. Ook zong hij als solist Das Mutterherz.

Van 1948 tot 1950 was Piet Diederen gestationeerd in Nederlands-Indië, Indonesië. Ook daar heeft hij in een koor gezongen.

Bij terugkomst werd hij lid van Sint Rochus (1950-1954).

Daarna van het Mannenkoor St.Johannes Eygelshoven (1955-1965).

Vanaf 1970 lid van het Chevremonts Mannenkoor (ongeveer 50 jaar lid gebleven).

Vanaf 1978-1988, en dan weer vanaf 2012 Gemengd Kerkelijk Zangkoor Eygelshoven.

In de jaren ’90 lid van het mandolinenorkest.

Lid van het begrafeniskoor.

Samen met Jan Homminga luisterde hij bovendien vele huwelijken en jubilea op.

Voor 70 jaar zang werd Piet Diederen enkele jaren geleden dan ook gehuldigd.

Bij terugkeer uit Indonesië, een periode die diepe indruk op hem heeft gemaakt, leerde hij zijn toekomstige echtgenote Riet Melten kennen. Ze traden in het huwelijk op 23 juni 1953 in de sint Annakerk te Amstelveen.

Brigit, Ronald, Peter en Sylvia werden geboren. Piet ging rond met brood, vele jaren in Heerlerheide. In zijn laatste werkzame jaren werkte hij op het politiebureau in Kerkrade, waar hij restaurant en kantine beheerde, hetgeen hij met veel plezier deed.

Enkele weken geleden, Piet Diederen was al in de Vroenhof, kwam zijn dierbare Chevremonts Mannenkoor zingen. Buiten in de tuin. Wat heeft hij ervan genoten (zie de foto, toen genomen)! En hij zong mee: You never walk alone, en Im Abendrot.

Im Abendrot: O wie schön ist deine Welt! Piet Diederen schilderde de wereld met de kleuren van zijn stem.

Könnt’ ich klagen? Ja, reden genoeg. Moeder zo jong gestorven. Oorlogen, verdriet, lichamelijke kwalen…

Toch wil ik in mijn hart al dragen, uw hemel. Er zijn redenen genoeg om te zingen! Altijd weer. Zelfs in de ziekenauto zong Piet Diederen nog.

De hemel in je hart dragen, en erover zingen, totdat je in Gods hemel thuis mag komen. Dat bidden we hem toe.