Als houtbewerken je hobby is
Mensen lopen er zomaar voorbij, zonder in de gaten te hebben dat er binnen de mooiste dingen gebeuren. Geen wonder, want een groot passend bord boven de ingang ontbreekt nog. Maar de Hobbyclub Houtbewerking in de kelder van het Socioproject maakt de prachtigste dingen. De jongste productie is een remake van het oude kirksjke op de Kirkberg, waar Huub Jacobs gedurende de afgelopen tweeëneenhalve maand aan heeft gewerkt.

Het resultaat is verbluffend. Al eerder zag een replica van het kirksjke door de hobbyclub het levenslicht, maar het exemplaar van Huub is veel mooier en echt uniek, net als het kerkje zelf. Hij vervaardigde de mooiste versie die je maar kunt bedenken, met hulp van collega Ton die de finesses als oud-metaalbewerker ontwierp, zoals het haantje op de kerktoren en het kruisbeeld op het dak. Naast een aantal kerkgangers maakte Huub ook een poppetje in een zwart kostuum, dat pastoor Heemels moet voorstellen. Het kirksjke krijgt overigens tijdelijk een plek in de bieb.

Vele handen maken licht werk bij hobbyclub Houtbewerking Eygelshoven, waar voorzitter Natasja Engels en haar collega’s velen een groot plezier doen en met hun kunstzinnige producten veel moois bijdragen aan de Eygelshovense gemeenschap. Er wordt alleen met hout gewerkt en met elektrische figuurzagen en andere machines. Met de draaibank worden alleen machineonderdelen gerepareerd. Vogelhuisjes, poppenhuizen, leuke decoraties voor de feestdagen en speelgoed, zoals keukentjes, worden door de hobbyisten in opdracht gemaakt. Meestal kleinere projecten. Maar vandaag binnenlopen en morgen klaar hebben gaat niet. Ze moeten er wel even de tijd voor krijgen.

Uitdaging
Zoals ook Huub met het kirksjke de tijd nam. Een voorbeeld had ie al met het oude kerkje dat eerder was gemaakt. Dus de afmetingen waren al een keer in kaart gebracht. “Dat was voor mij de stimulans. Daar een betere versie van maken was de uitdaging. Ik heb rondom foto’s gemaakt, maar voor de afmetingen heb ik toch nog een beetje moeten gokken. Er moest ook van alles worden aangepast. Een probleem waren wel de baksteentjes, daarvan had ik er te weinig. Die moesten uit Duitsland komen en daar heb ik wel anderhalve maand op moeten wachten.”

Er zit een hoop materiaal in het kerkje. De kosten zijn door de hobbyclub zelf betaald. De uren werk die Huub erin heeft gestoken zitten daar niet bij, want het is natuurlijk wel een hobby.
Hij heeft er sinds kerstmis vorig jaar alles bij elkaar zo’n tweeëneenhalve maand aan gewerkt. Niet aan een stuk door, want er waren ook nog andere klussen en soms moest hij even wachten om met bepaalde onderdelen weer verder te kunnen. “De dakconstructie was het meest ingewikkeld. Dat kwam omdat het kerkje op veel punten niet recht is. De toren heb ik wel drie keer opnieuw moeten maken voordat ik tevreden was. Want het moest wel precies worden zoals ik vond dat het moest. De verhoudingen moeten precies kloppen. En toen moesten de leien er nog op. Hoe ga je dat dan weer doen, hoe maak je zo’n dak? Iedereen verklaarde me voor gek, maar ik heb het toch precies zo gekregen als ik het wilde hebben. Die heb ik gemaakt van een vel van glasvezel, die je exact zo kunt snijden alsof het leisteen is. Elk stukje moet je apart snijden en plakken. Je kunt ook wel in winkels zoiets klaar kopen, maar dan is dat spul te dik. Nu kon ik er voor het oog echt leisteenpannen van maken en over elkaar leggen, als op een echt dak. Dat is veel mooier.”

Natuurlijk ligt het echte kerkje op een heuveltje, maar dat namaken daar was geen beginnen aan. Huub heeft als opleiding machinale houtbewerking gedaan en is na jaren met een eigen zaak alweer drie jaar lid van de hobbyclub. Hij heeft vroeger ook veel met modelbouwtreinen gedaan. “Dat is peperduur materiaal. Je hebt een grote zaak in Aken die dat spul allemaal verkoopt, ook van die poppetjes en een hekwerk die ik nu rond het kerkje heb gezet. Maar van de prijzen sla je achterover. Bij Chinese webwinkels kun je die voor een fractie van de prijs krijgen, dus dat hebben we dan ook maar gedaan.”

Verse krachten
De hobbyclub bestaat sinds 1972, toen Jan Boulanger van de personeelsafdeling van de mijn Julia in de kelder naast de kerk begon met een aantal kleine handmachines, zodat oud-mijnwerkers iets om handen hadden. In 1993 werd de contributie ingevoerd en kreeg de hobbyclub wat meer financiële armslag. De club is de laatste jaren door het overlijden van diverse leden flink uitgedund en bestaat nu uit dertien mensen. Er is dus behoefte aan verse krachten. Mensen die iets met hout willen of kunnen, mogen zich melden. Waarbij aangetekend dat niet alleen twee keer per week gezellig een paar uurtjes met elkaar bezig zijn, maar ook samen koffiedrinken en het jaarlijkse uitje belangrijk worden gevonden. En je moet uiteraard bij de club passen, maar dat spreekt voor zich.

Een keer in de maand is er een workshop. “Dan zagen wij uit veiligheidsoverwegingen alles voor op de machines, zodat de deelnemers aan de workshop de producten alleen maar hoeven te schuren, te verven en in elkaar te zetten,” zegt Natasja. “We zoeken voornamelijk mensen met een technische achtergrond, of die handig zijn en bepaalde opdrachten kunnen uittekenen alvorens die gemaakt worden. Ze moeten ook kunnen inschatten wat nodig is en het benodigde hout kunnen halen. Het is dus niet alleen maar wat knutselen.”

Dus voel je je aangesproken, ga dan eens langs. De club is op dinsdag- en donderdagmiddag van 12.30 uur tot 15.30 uur geopend. Aanmelden kan ook via Facebook bij Hobby Hout Eygelshoven
(www.mijneygelshoven.nl/er-op-uit/senioren/hobbyclub) of per e-mail (hobbyhout2@gmail.com).