Door Wim Berendsen

Sinds het begin van deze nieuwe eeuw neemt de vergrijzing van de Nederlandse bevolking hand over hand toe. Het gezellige bejaardenhuis bestaat niet meer en de plekken in de zorgcentra zijn schaars. Mede daardoor blijven veel ouderen zo lang als mogelijk thuis wonen, in hun vertrouwde omgeving. Dat daarbij een handje hulp meer dan welkom is moge duidelijk zijn. Hiervoor zorgen alleen al in Eygelshoven dagelijks meer dan twintig medewerkers van Meander Thuiszorg. Zij zijn door weer en wind in ons dorp onderweg om voor de ouderen te zorgen. Daarom is Ine Smeets (56), een van de zichtbare schakels in de thuiszorg, deze week aan het woord.

Eerste vraag aan Ine is, hoe zij eigenlijk bij de Thuiszorg in
Eygelshoven terecht kwam?

Ine: “Hoewel ik in het ziekenhuis van Kerkrade geboren werd, groeide ik op in Eygelshoven, dus mag je me gerust een Egelzer Meëdje noemen. Na de Sint Janschool bezocht ik het gymnasium Rolduc en toen ik 19 was, begon ik aan mijn opleiding tot verpleegkundige in het ziekenhuis van Sittard, dat toen nog de mooie naam De Goddelijke Voorzienigheid droeg.

Ik begon als verpleegkundige op de afdeling geriatrie en kwam daar in aanraking met (demente) ouderen. Dat beviel me wel en ik bleef daar heel wat jaartjes werken. In 1991 stapte ik over naar het verpleeghuis Lückerheide en kwam in dienst bij Meander. Op mijn vijftigste begon ik met de opleiding tot HBO-
Verpleegkundige en liep ik stage in de thuiszorg. Dit was zo’n mooie ervaring dat ik niet meer terug wilde naar het verpleeghuis. Ik solliciteerde naar een functie als zichtbare schakel (wijkverpleegkundige) in Eygelshoven. Dat ik hier terecht kwam, was natuurlijk helemaal prachtig alleen al vanwege mijn ‘roots’ die hier liggen.

Meander heeft in Eygelshoven twee thuiszorgteams en daarom ook twee zichtbare
schakels. Ik ben dat in de Veldhof en mijn collega Roxanne in de Laethof. Ieder team bestaat uit ongeveer 10 leden, zowel vrouwen als mannen, waarbij ik wel eerlijkheidshalve moet zeggen dat de dames ruim in de meerderheid zijn. Dagelijks zijn er minimaal 11 medewerkers op pad; zeven beginnen vroeg, twee laat in de middag en twee in de vroege avond. Twee planners zijn er dagelijks mee bezig om de routes uit te stippelen. Dat is een flinke klus, want er zijn acties die op een bepaalde tijd moeten gebeuren, handelingen die niet door iedereen uitgevoerd mogen worden en dan heb je nog de wensen van de klanten, waar we zoveel mogelijk rekening mee willen houden.
Tijdens onze werkzaamheden gaan we uit van een positieve kijk op de
gezondheid en stimuleren de eigen kracht en eigen regie van de klant. We
kijken wat de klant nog zelf kan, wat de mensen om hem heen kunnen
betekenen en uiteindelijk hoe wij als thuiszorg hierin kunnen ondersteunen. De hulpvraag kan heel breed zijn, zowel op lichamelijk als psychisch gebied.

In het Socio Project hebben we een werkruimte op de eerste verdieping, maar de mensen uit Eygelshoven weten ons daar niet zo goed te vinden. Toen er in de huisartsen-
praktijk op de Laurastraat een ruimte vrijkwam, was ik er dan ook als de kippen bij en mocht ook dit kantoortje er
(tijdelijk) bij nemen. Mensen die bij de huisartsen komen,
kunnen bij ons nu makkelijker een vraag kwijt. Verder is het contact met andere disciplines zoals arts, apotheker, psycholoog, fysio- en ergotherapeut verbeterd, hetgeen een positieve invloed heeft op de zorg voor de klant. “

Vraag aan Ine, hoe ziet er nu een werkdag voor jou uit?

Ine: “Ik ben degene die als eerste een klant bezoekt en bekijkt wat er nodig is. Ik stel verpleegkundige
diagnoses, doelen en acties en samen met het team proberen we deze doelen
te behalen. Een digitale rapportage
houdt me op de hoogte en ik verdiep me in de complexere zorgvragen. Als zichtbare schakel onderhoud ik de contacten met collega’s binnen en buiten Meander en verder heb ik nog regelmatig overleg met allerlei instanties, die raakvlakken met de thuiszorg hebben. Heel leuk en dankbaar werk, maar te veel om op te noemen.”

De volgende vraag kan natuurlijk niet uitblijven. Welke invloed heeft de Coronacrisis op de thuiszorg in Eygelshoven?

Ine: “Er ligt dan een bepaalde druk op je: of er nu sprake is van Corona of niet, we komen bij veel kwetsbare mensen over de vloer en moeten dus extra voorzichtig zijn. Het werken met beschermingsmiddelen was wennen en vooral in de warme periode vaak zwaar. Er moest veel geregeld worden en zodra een collega verdacht was van Corona, moest deze in quarantaine en dat betekende
dus dat de hele planning weer aangepast moest worden.”

“Maar je merkt wel dat onze teams heel erg betrokken zijn bij de klanten die zij verzorgen. Hoewel het einde van deze crisis amper in zicht is en de druk op de thuiszorg hoog is, blijft iedereen gemotiveerd om te helpen.”

Laatste vraag aan Ine.
Hoelang blijf je dit nog doen?

“Nou misschien dat ik nog eens een dagje minder ga
werken, maar ik blijf verknocht aan de Thuiszorg, dus
wanneer ik ga stoppen, laat ik maar eens lekker op mij afkomen.”